ਪਿਆਰੀ ਅੰਜਨਾ ਨੂੰ ( Edited)

ਪਿਆਰੀ ਅੰਜਨਾ ਨੂੰ

ਕੁੜੀਏ ਸੱਚ  ਅਲਬੇਲੜਾ , ਤੱਕ ਅੱਖ  ਚ ਪਾ ਕੇ ਅੱਖ ,
 ਮਿਜ਼ਾਜੀ ਰੱਖ ਮੁਹੱਬਤਾਂ , ਵਿਚ ਨਾਮ ਖੁਮਾਰੀ  ਰੱਖ  /
ਵਿਚ ਨਾਮ ਖੁਮਾਰੀ ਰੱਖ    ਤੂੰ , ਫਿਰ ਇਸ਼ਕ਼ ਮਿਜਾਜ਼ੀ ਲਾ ,
ਨੀ , ਸੁਣ ਨੀ ਰਾਣੀ ਅੰਜਨਾ , ਤੂੰ ਲਿਆ ਨਿਰੰਜਨ ਫਾਅ  /
ਤੈਨੂੰ  ਤੱਕਦਾ ਵਿਚ  ਤ੍ਰਿੰਜਣਾਂ  , ਕਦੇ ਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਆ ,
ਕਦੇ ਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਆਣ ਕੇ , ਉਹ ਵੰਝਲੀ ਦਵੇ ਵਜਾ /
ਕਦੇ "ਵਾਹ ਸੱਜਣ "  ਤੈਨੂੰ  ਆਖ ਕੇ ਉਹ ਮੇਲੇ ਲਏ ਬੁਲਾ ,
ਕਿਤੇ  ਕੰਨ ਰਿਹਾ ਪੜਵਾ , ਕਿਤੇ   ਧੂਣੀ ਰਿਹਾ  ਰਮਾਅ  /
ਕਿਤੇ ਬਣ ਬਨਵਾਸੀ ਘੁਮਦਾ , ਕਿਤੇ ਚਿੱਲੇ ਰਿਹਾ ਚੜ੍ਹਾ ,
ਕਿਤੇ ਚੋਰੀ ਮੱਖਣ ਚੱਖਦਾ, ਕਿਤੇ ਚੀਰੇ  ਉਹ ਵੰਡਦਾ   /
ਕਿਤੇ ਅਲਫ ਹੁਸੈਨੀ ਚਮਕਦੀ , ਕਿਤੇ ਰਥ ਨੂੰ ਰਿਹਾ ਦੌੜਾ /
ਇਹ  ਯਾਰ ਤੇਰਾ ਮਸਤਾਨੜਾ, ਗਿਆ ਕਿਹੜੇ  ਦੇਸੋਂ ਆ /
ਕਿਓਂ ਵੰਝਲੀ ਰਿਹਾ ਵਜਾ , ਕਿਓਂ ਚਿੱਲੇ ਰਿਹਾ ਚੜ੍ਹਾ  /
ਵੇ ਸੱਜਣ  ਵਾਹ !
ਨੀ ਤੂੰ ਗੀਤ ਸੁਹੰਦੇ ਗਾਂਵਦੀ    , ਤੈਨੂੰ  ਲੱਕ ਲੱਕ ਚੜ੍ਹਿਆ  ਚਾ/
ਅੱਜ ਨੱਚ ਨੱਚ  ਧਰਤ ਹਿਲਾ, ਅੱਜ ਗਿਧਾ ਖੂੰਜੇ ਲਾ ,  /
ਤੂੰ  ਬਣ ਨਵਾਬਣ ਜਾ , ਅੱਜ  ਮਹਿਲੀਂ   ਨੱਚਦੀ  ਆ /
ਪਾ ਰੰਗ ਰੰਗੀਲੇ ਚੋਲ੍ੜੇ, ਤੇ ਗੀਤ ਸੁਹੰਦੜੇ  ਗਾ /
ਨੀ ਭੱਜ ਭੱਜ ਢਾਹ ਬਨੇਰਿਆਂ  ਨੂੰ  ਤੇ ਗੁੱਤਾਂ  ਲਹਿਰਾ/
ਤੇਨੂੰ ਲੱਖ ਲੱਖ  ਤੱਕਣ  ਹਿਰਨੀਆਂ , ਜਿਹਨਾਂ ਮਨ ਵਿਚ ਡਾਢਾ ਚਾਅ /
ਮਨ ਵਿਚ ਡਾਢਾ ਚਾਅ , ਕਿੰਝ  ਨੱਚਣ  ਤਾਲ ਮਿਲਾ /
ਉਹ ਤੋਲ ਤੋਲ ਪੱਬ  ਧਰਦੀਆਂ  ,  ਤੂੰ  ਉੱਡਦੀ ਨਾਲ ਹਵਾ /
ਤੇਰੀ ਟੂਣੇ ਹਾਰੀ ਅੱਖ  ਨੇ , ਲਏ  ਅੰਬਰੋਂ   ਪੰਛੀ ਲਾਹ /
ਤੂੰ  ਖੋਲ ਪਟਾਰੀ ਮਹਿਕ  ਦੀ , ਲਈ ਹੱਟ ਕਥੂਰੀ ਲਾ /
ਤੂੰ ਧਰਤੀ ਉਤੇ ਮਹਿਕਦੀ , ਫਿਰਦੋਸੀ ਇਤਰ ਫਿਜ਼ਾ /
ਤੇਰੇ  ਖੇਡਣ ਦੀ ਰੁੱਤ  ਆ ਗਈ, ਭਰ  ਜੋਬਨ ਨੂੰ ਛਲਕਾ /
ਲੱਖ  ਅੱਖ  ਮਟੱਕੇ  ਲਾ ,   ਨੱਚ ਹੋ ਕੇ  ਬੇ ਪ੍ਰਵਾਹ /
ਤੇ ਰੱਬ ਨਾਲ ਮਥਾ ਲਾ , ਦੇ ਅੰਬਰ ਤਾਈਂ ਡਰਾ /
ਤੇਰੇ ਬੁੱਲਾਂ  ਤੋਂ ਰਸ ਵਰਸਦਾ , ਹੈ ਰਬੀ ਸ਼ਹਿਦ   ਜਿਹਾ /
ਲੱਖ ਖਿਲਦੇ  ਫੁੱਲ  ਗੁਲਾਬ ਦੇ , ਤੇਰੇ ਹੋਠਾਂ ਉਤੇ ਆ /
ਤੂੰ ਉੱਤਰੀ  ਪਰੀ ਆਕਾਸ਼ ਤੋਂ, ਤੇ ਬੈਠੀ ਚਰਖਾ ਡਾਹ
ਕੋਈ ਜੱਟੀ ਚੱਲੇ ਖੇਤ ਵੱਲ , ਲੈ ਜੱਟ ਲਈ ਵੇਲਾ ਸ਼ਾਹ / /
ਤੇ  ਗੁੱਡੇ  ਸਬ੍ਜ਼ ਕਿਆਰੀਆਂ , ਅੱਲੜ੍ਹ ਪੰਜਾਬਣ ਜਾ /
ਯਾ ਸੂਫੀ ਸੰਤ ਫ਼ਕੀਰ ਦੀ , ਤੂੰ  ਪਹਿਲੀ   ਪਾਕ ਦੁਆ /
ਕਿਸੇ  ਕਵੀ ਦੀ ਨਾਜ਼ਕ ਕਲਪਣਾ ,  ਸੂਰੇ ਦੀ ਖੜਗ ਭੁਜਾ //
ਜਾਂ ਜੋਤ ਮੰਦਰ ਮਸਕੀਨ ਦੀ , ਤੇਰਾ ਹੁਸਨ ਹੈ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ  /
ਹੈ ਸਭ ਕੁਝ ਤੂੰ ਹੀ ਸੋਹਣੀਏ , ਤੇ ਸਭ ਕੁਝ ਹੀ ਤੇਰਾ /
ਹਾਂ ਇਹ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਸਭ ਹੈ , ਪਰ ਹੋਰ ਭੀ ਬਹੁਤ ਤੇਰਾ /
ਤੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ ਜੋ ਗੰਗੋਤਰੀ , ਰਹੀ ਰੱਬੀ ਨੂਰ ਬਹਾ /
ਤੇਰੇ ਸੀਨੇ ਅਨਹਦ ਵੱਜਦਾ  , ਤੂੰ  ਕਲਮ ਤੂੰ  ਹੀ ਕਲਮਾ /
ਕਰ ਮਾਣ ਹੁਸਨ ਪੱਟਰਾਣੀਏ , ਤੇ ਕਰੀ ਜਾ ਦਿਲ ਲਗੀਆਂ /
ਪਰ ਚੰਦਨ ਦੀ ਪਾਲਕੀ ਵਿਚ ਸਚ ਦਾ ਲਾਲ ਖਿਲਾ /
ਤੇਰੇ ਹੱਕ  ,ਚ ਪੰਜੇ ਪੀਰ ਵੀ , ਹੁਣ ਗਏ  ਕਚਿਹਰੀ  ਆ /
ਹੁਣ ਕੱਤ  ਲੈ ਤੂੰ ਸਭ ਪੂਣੀਆਂ, ਵਿਚ ਕੁਟੀਆ ਚਰਖਾ ਡਾਹ /
ਫਿਰ ਕੰਬਲੀ ਬੁਣ ਸਰਕਾਰ ਦੀ , ਤੇ ਬਹੀਂ ਮਦੀਨੇ ਜਾ /

ਫਿਰ ਦਿਨੇ ਰਾਤ ਪਈ ਸੁਣੇਗੀ , ਤੂੰ ਇਕ ਰਬਾਬੀ ਗੀਤ /
ਇਕ ਆਸ਼ਿਕ਼ ਬੇਪਰਵਾਹ ਦਾ ,  ਜੀਹਦੇ   ਸਾਹਾਂ ਵਿਚ ਪ੍ਰੀਤ /
ਜੋ ਨੂਰ-ਓ- ਨੂਰ  ਬਰਸਾਂਵਦਾ, ਜੋ  ਮੱਕੇ  ਤੱਕ  ਘੁਮਾਵਂਦਾ/
ਕੌਡਿਆਂ   ਨੂੰ ਵੀ ਗਲ  ਲਾਂਵਦਾ  , ਸੱਜਣ  ਨੂੰ ਸ-ਜਨ  ਬਣਾਂਵਦਾ/
ਜਿਹੜਾ  ਹਰ ਘਰ ਅਲਖ ਜਗਾਂਵਦਾ  , ਜਿਹੜਾ  ਪਾਂਧੇ ਤਾਈਂ  ਪੜਾਂਵਦਾ  /
ਜਿਹੜਾ  ਟੇਕ ਨਿਰੰਜਣ ਲਾਂਵਦਾ  , ਬਸ ਇਕੋ ਇੱਕ  ਧਿਆਵਂਦਾ/
ਤੂੰ ਬਣ ਜਾ ਉਹਦੀ ਮੀਤ   ਕੁੜੇ, ਤੇਰੀ ਤੋੜ ਚੜ੍ਹੇ  ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤ ਕੁੜੇ /
ਹੈ ਜੋਗੀ ਢੋੰਗ ਰਚਾਇਆ ਜੋ, ਇਹ ਓਹਦੀ ਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਰੀਤ ਕੁੜੇ /
ਅੰਜਨਾ ਹੈ ਬਣ ਨਿਰੰਜਨ ਤੂੰ , ਮੇਰੀ ਹਾਰ ਚ ਤੇਰੀ ਜੀਤ ਕੁੜੇ /
ਪਰ ਰੰਗਲੇ ਮੀਤ ਗਵਾੰਈ ਨਾ , ਚੋਲੇ ਭੜਕੀਲੇ ਲਾਹੀਂ ਨਾ /
ਅੰਜਨ ਵੀ ਤੂੰ , ਨਿਰੰਜਣ ਤੂੰ   ਕਿਤੇ   ਵੇਖੀਂ ਇਹ ਭੁੱਲ ਜਾਈਂ ਨਾ /

Today is my b'day, or my death anniversary

It's my birthday today, Shiv .

Today is the most special day in my life, in everyone's life. Today is my date of birth - and everyone else's. It couldn't be any other way. Life is changing so much, so fast and so suddenly and so unpredictably that unless I am born afresh every moment, I will be left behind - way behind - by life, which is constantly on the move. I will be dead. Dead forever. Non-revivable. Today is my birthday -and yours. Constantly up-dateable.

If it isn't, then the next moment, most probably this moment itself, would make this day my death anniversary. The choice before us - all of us - always, every day, every hour, every moment is between being born again and dying, between making today our birthday or our death anniversary.

I know it for I have died too many times, and have remained dead for too long. Luckily, this time, I rise from my grave to recount my death, and to make sense of it. And the only sense I make of it is that if I still happen to be alive by some chance - gasping for breath - then I must allow or force myself to be born again. As a fresh child, with a fresh outlook, and able to revive all my dead moments, able to bring those moments back to life and put them to use in the service of my today. This is sheer luck. But this luck isn't reliable. It will not happen every time. If it has happened by chance or through a stroke of luck, then I mustn't be foolish to take it for granted that I will definitely be living till tomorrow. I must finish everything I need to- and everything I can - today, right now, here. There is no guarantee I will live till tomorrow, but if I don't make my today count as strongly and significantly as I can, then it is guaranteed that I will not see the light of the day tomorrow, or even the light of the rest of the day today.

I must believe in re-birth, must believe in being re-born every day, every moment. A life dies out with each passing breath, creating space for a new life to be born in me, in all of us.

(From a letter I wrote this morning to my childhood friend, Shiv Ram Modgil )